Κώστας Στούπας
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο δημοφιλέστερος πολιτικός της Μεταπολίτευσης και πατριάρχης της μαζικοποίησης της πολιτικής συμμετοχής – αλλά και της εκλαΐκευσης της διαφθοράς – φέρεται να είχε πει κάποτε τη φράση:
«Είπαμε να κάνει κι ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια!»
Η φράση αυτή – ειπωμένη, σύμφωνα με μαρτυρίες, σε συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στο γήπεδο του Σπόρτινγκ το 1986 και αναφερόμενη στον τότε διοικητή της ΔΕΗ – δεν είναι απλώς μια αποστροφή. Είναι το ηθικό σύνορο που όρισε το κράτος-πατερούλης απέναντι στη διαφθορά: το «λίγο» επιτρέπεται, το «πάρα πολύ» τιμωρείται – όχι για λόγους αρχής, αλλά για λόγους μέτρου.
Από εκείνο το ημι-σατιρικό “πλαφόν” μέχρι τις σημερινές πρακτικές, η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Η κουλτούρα της μερικής συνενοχής έχει διαποτίσει τη δημόσια διοίκηση και τον πολιτικό κόσμο. Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μια ακόμη επιβεβαίωση.
Η ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ ήρθε τις τελευταίες ημέρες να μας θυμίζει πως στη χώρα αυτή όσα βήματα προόδου και αν γίνουν πάντα θα υπάρχει μια σκοτεινή σκιά που θα την κατατρέχει.
Το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ για τις αμαρτίες του οποίου πολλοί κάτι ακούνε εδώ και χρόνια χρειάστηκε να κινητοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για να αποκαλυφθεί.
Το ότι χρειάστηκε παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO) είναι μια ηχηρή ψήφος δυσπιστίας στο ελληνικό σύστημα Δικαιοσύνης και θεσμικής εποπτείας. Αν ένα σκάνδαλο αφορά ευρωπαϊκά κονδύλια και δεν κινείται τίποτα σε εθνικό επίπεδο, τότε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία επεμβαίνει. Αλλά αυτό είναι καμπανάκι: γιατί δεν λειτούργησαν οι εσωτερικοί μηχανισμοί;
Αντί να προηγηθεί αυτεπάγγελτη έρευνα από την Εισαγγελία Διαφθοράς, ή από εσωτερικούς μηχανισμούς ελέγχου του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, χρειάστηκε εξωτερική πίεση.
Οι δεκάδες υπουργοί όλων των πολιτικών αποχρώσεων που έχουν περάσει από το αρμόδιο υπουργείο τα τελευταία χρόνια, θα κληθούν από κάποιον να απολογηθούν αν είχαν υποψιαστεί κάτι και τι έπραξαν;
Αν δεν υποψιάστηκαν τίποτα, αρμόζει στο παρόν και το μέλλον να αξιοποιούνται από την πατρίδα σε θέσεις δημόσιας ευθύνης;
Η κυβέρνηση αποφάσισε να περάσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην ΑΔΑΕ. Συμπεραίνω πως η «θεωρία» της κυβέρνησης είναι πως αν βάλεις ένα σάπιο μήλο σε ένα καλάθι με καλά μήλα το σάπιο θα επανέλθει στην προ σήψης κατάσταση.
Πριν λίγες μέρες ο πρωθυπουργός δημοσιοποίησε την πρόθεση να προτείνει αλλαγή του συντάγματος ώστε να καταργηθεί η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.
Στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ όσοι αποδειχτεί πως εμπλέκονταν στο σκάνδαλο πέραν των ποινικών ευθυνών θα απομακρυνθούν από δημόσιο και ότι έχει να κάνει με τη διαχείριση δημόσιου χρήματος;
Ερωτήματα που οφείλουν απαντήσεις:
Πώς γινόταν επί σειρά ετών η χορήγηση ενισχύσεων χωρίς ουσιαστικό έλεγχο;
Ποιοι ήλεγχαν τους ελέγχοντες;
Τι γνώριζαν οι εποπτεύουσες αρχές;
Πόσο βαθειά φτάνει η διασύνδεση του κυκλώματος με πολιτικά πρόσωπα ή κόμματα;
Και τώρα τι;
Αν η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας δεν συνοδευτεί με συλλήψεις, ποινικές διώξεις και επιστροφές χρημάτων, τότε θα πρόκειται για ακόμα ένα επεισόδιο στην τραγωδία της διαφθοράς χωρίς συνέπειες.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ μπορεί να εξελιχθεί σε μεταρρυθμιστική ευκαιρία αρκεί να υπάρχει η διάθεση το μαχαίρι να μπει βαθιά στον κόκαλο…
Η διαφθορά δεν χρειάζεται άλλες επιτροπές. Θέλει αποφάσεις.
Οι ευκαιρίες δεν έρχονται με κορδέλες. Έρχονται ντυμένες με σκάνδαλα.
ΠΗΓΗ : liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου