Ελλάδα: Στρατηγική Παθητικότητα και Ενδοτικότητα ή Εθνική Αξιοπρέπεια;

 Άρθρο του Νίκου Νικολόπουλο

Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
Πρώην Υφυπουργός & Βουλευτής

Οι κεραυνοί του πολέμου αστράφτουν πάνω από την Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα, ωστόσο, παραμένει παγιωμένη σε μια επικίνδυνη παθητικότητα και ενδοτικότητα – ευθυγραμμισμένη με ξένες βάσεις και καταστροφικές γεωπολιτικές περιπέτειες, χωρίς να κερδίζει τίποτα παρά τον κίνδυνο να μετατραπεί σε στόχο.

 

 Ι. Το Μήνυμα του Πολεμικού Μουσείου: «Είμαστε Δυτικοί, Όχι Υποτακτικοί»

Στην πρόσφατη εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο, οι πρώην Πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς έστησαν ένα μνημείο ηθικού θάρρους:
- Ο Καραμανλής καταδίκασε την «υποκρισία της Ευρώπης» που προωθεί την Τουρκία ως «παράγοντα ειρήνης»:
  «Καμία συμμετοχή Τουρκίας στους αμυντικούς μηχανισμούς της ΕΕ! Θα οδηγήσει σε ομηρία της Ελλάδας».
- Ο Σαμαράς επέσυρε την κουρτίνα της κυβερνητικής αυταρέσκειας:
  «Δεν έχουμε έλλειμμα στρατηγικής, αλλά περίσσευμα αφέλειας. Είμαστε οι πιο 'καλοί μαθητές' της Δύσης, αλλά εγκαταλειφθήκαμε στη λάθος πλευρά της Ιστορίας».

II. Τα Μαθήματα του 1974: Άλλο Δυτικός Προσανατολισμός και άλλο Δουλοπρέπεια

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 ακολούθησε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική:
- Σέβονταν τη δυτική μας ταυτότητα, χωρίς να παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα.
- Απέφευγε την υπερβολική εξάρτηση, διατηρώντας ανοιχτούς δρόμους προς Αραβικό κόσμο και Ιράν.

Σήμερα όμως:
- Παραδίδουμε τη Σούδα για ξένες επιχειρήσεις (Ουκρανία, Μέση Ανατολή), χωρίς αντάλλαγμα.
- Σιωπούμε απέναντι στην ανθρωπιστική τραγωδία της Γάζας, καταδικάζοντας μόνο τη Χαμάς, αλλά όχι τα εγκλήματα του Ισραήλ.

«Όποιος φιλεί πολλά χέρια, γλείφει και πολλά πόδια» (Κ. Καραμανλής).

III. Η Εθνική Προσφυγή: 4 Πυλώνες για την Αξιοπρέπεια

1. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΕ:
   - Όπως τόνισε ο Καραμανλής, «η συμμετοχή της Τουρκίας σε ευρωπαϊκούς αμυντικούς μηχανισμούς θα μας κάνει ομήρους».

2. ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΟΧΙ ΦΡΟΥΡΑ ΠΟΛΕΜΟΥ:
   - Δημόσια δέσμευση: Η Σούδα δεν θα χρησιμοποιηθεί για επιθέσεις εναντίον Ιράν.
   - Ενίσχυση της Ελλάδας ως μεσάζοντα: Πρόταση άμεσης εκεχειρίας, λύσης δύο κρατών και ανθρωπιστικής πρόσβασης στη Γάζα.

3. ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ:
   - Αποφυγή «υπερβολικής στήριξης Ζελένσκι» (Σαμαράς) που θίγει εθνικά συμφέροντα.
   - Ισορροπημένες σχέσεις με ΗΠΑ, ΕΕ, αραβικά κράτη και Ιράν.

4. ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ:
   - Κοινή εξωτερική πολιτική ΕΕ ως ανεξάρτητος παίκτης, όχι υπόδουλο όργανο τρίτων.

IV. Το Τελεσίγραφο: Η Σούδα και η Κυβερνητική Ευθύνη

«Αν ιρανικοί πύραυλοι πέσουν στη Σούδα, ο Πρωθυπουργός θα είναι αιμοσταγής συνένοχος».

Η επιλογή να μετατραπεί η χώρα σε «προωθημένο φυλάκιο» παραβλέπει τα ιστορικά μαθήματα:
- Ο Σαμαράς προειδοποιεί: «Η Τουρκία και το Ισραήλ αντιπαρατίθενται σε ανασχεδιασμό της Μέσης Ανατολής – οι Κούρδοι είναι στην πρώτη γραμμή, εμείς στην παθητική αναμονή».

Συμπέρασμα: Η Σιωπή ως Προδοσία

Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμείνει «ο καλός μαθητής» ενός κατεστημένου που καταρρέει.
Όπως ανέφερε ο Σαμαράς: «Αυτά που πρέπει να λέω για την πατρίδα, θα τα λέω πάντα. Από την ευθύνη γεννιέται η ελπίδα».

Η σιωπή μας σήμερα είναι η καταστροφή του αύριο.
Ας ανακτήσουμε την κληρονομιά του 1974: Δυτικοί, αλλά Υπερήφανοι Ελεύθεροι.