ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ - Το ιστορικό κτίριο του Κήρυκα ¨στα χέρια του Θεού»

Η τελευταία σελίδα στο χρονικό μιας οικογενειακής δημοσιογραφικής πορείας γράφτηκε στην εκπνοή του περασμένου Φεβρουαρίου με την πώληση του ιστορικού, επί της οδού Φιλοποίμενος 27, κτιρίου που επί σειρά δεκαετιών στέγαζε τις εφημερίδες  Εθνικός Κήρυξ Πατρών και Ημερήσιος Κήρυξ.

Νέος ιδιοκτήτης του κτιρίου είναι πλέον η Ιερά Μητρόπολη Πατρών που θα το αξιοποιήσει ως έδρα κοινωνικών δομών.

Συγκεκριμένα όπως αναφέρεται και στο συμβόλαιο αγοραπωλησίας  η «αγοράστρια» δήλωσε ότι σκοπός της αγοράς είναι η ίδρυση και λειτουργία εκκλησιαστικού μητροπολιτικού εστιατορίου, κοινωνικού συσσιτίου και άλλων φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων επ’ ωφελεία του δεινώς χειμαζομένου ποιμνίου της Ι. Μητροπόλεως».

Η πώληση του κτιρίου ήταν ουσιαστικά φυσική συνέπεια της διακοπής κυκλοφορίας των δύο εφημερίδων που είχε συντελεστεί  διαδοχικά για τον μεν Εθνικό Κήρυκα τον Ιούλιο του 2010 και για τον Ημερήσιο Κήρυκα τον Αύγουστο του 2013.

Από τα χρονικά αυτά σημεία είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση καθώς η επιχείρηση που ανήκε στους κληρονόμους των ιδρυτών και συνεχιστών των δύο εφημερίδων, δεν είχε άλλη εκδοτική/δημοσιογραφική δραστηριότητα αλλά ούτε και άλλη επιλογή ή προοπτική.

 Το κτίριο είχε κατασκευαστεί την δεκαετία του 1960 οπότε και μετακόμισε εκεί ο εβδομαδιαίος Εθνικός Κήρυξ που μέχρι τότε είχε γραφεία στην οδό Γεροκωστοπούλου (μεταξύ Κανακάρη και Καραϊσκάκη), ενώ από αυτό ξεκίνησε, όταν πρωτοεκδόθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1969, την πορεία του ο Ημερήσιος Κήρυξ.

Επί 50 δηλαδή σχεδόν χρόνια το κτίριο αποτελούσε ένα ζωντανό κύτταρο και σημείο αναφοράς της ιστορίας του Τύπου της Πάτρας αλλά και της κοινωνίας της πόλης γενικότερα.

Οι πόρτες και οι σελίδες των εφημερίδων ήταν πάντα ανοικτές για όλους….. αλλά αυτά αφορούν  πλέον την ιστορία αυτή καθ΄ εαυτή των δύο εφημερίδων ,που δεν έχει καταγραφεί ακόμα, καθώς ο κύκλος τους έκλεισε απότομα,  πολύ πιο σύντομα απ’ όσο καθένας θα περίμενε και κάτω από όχι εύκολες συνθήκες.

Τουλάχιστον το κτίριο έμελλε να «πέσει στα χέρια του Θεού» για να αποτελεί στο μέλλον έδρα κοινωνικού έργου. Κάτι είναι και αυτό…..