ΠΑΤΡΑ : Δύο μεγάλοι πατρινοί, δύο διαφορετικά βιβλία



ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΓΟΥΝΑΡΗ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Μια διαφορετική ανάγνωση της ιστορικής αλήθειας, πιο κοντά στα πρόσωπα και την προσφορά τους στην πολιτική του σήμερα, απομακρυσμένη από πάθη και μίση που γεννά η κρισιμότητα της στιγμής.  Αυτή την ευκαιρία που προσφέρει η ανάγνωση των δύο νέων βιβλίων για δύο μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες της Πάτρας, τους πρώην Πρωθυπουργούς Γεώργιο Παπανδρέου και Δημήτριο Γούναρη, όπως τονίστηκε από τους δύο συγγραφείς, τον επιμελητή των εκδόσεων και πολιτικούς της περιοχής που μίλησαν το βράδυ του Σαββάτου 22 Οκτωβρίου  κατά την εκδήλωση παρουσίασης των συγγραμμάτων. Η παρουσίαση έγινε στο φιλόξενο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Πάτρας όπου αυτή την περίοδο φιλοξενείται και η Έκθεση για τους αχαιούς Προέδρους, Πρωθυπουργούς και Προέδρους του Κοινοβουλίου, με προσωπικά και αγαπημένα τους αντικείμενα. 

Ο ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
 (13 Φεβρουαρίου 1888 - 1 Νοεμβρίου 1968)
Την ιδιαίτερη και μεγάλη προσωπικότητα του Γ. Παπανδρέου σκιαγράφησε γλαφυρά στην πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση του ο συγγραφέας του πρώτου βιβλίου Αργύρης Μαρμαρέλης, Διδάκτωρ του London School of economics and political science, εστιάζοντας πρώτα στο πρόσωπο και μετά στην μεγάλη του προσφορά στη χώρα με τους αγώνες για τη Δημοκρατία.    
«Εκτός από τη φτώχεια, ο Παπανδρέου αρχικά είχε να αντιμετωπίσει και την απώλεια, σε ηλικία 25 ετών ήταν μόνος, είχε χάσει όλη του την οικογένεια. Τις δυσκολίες της ζωής προσπάθησε να τις αντιμετωπίσει με την επιμονή του αλλά και μεγάλη αγάπη που είχε για μάθηση» επεσήμανε, τονίζοντας ότι, από τη μελέτη των κειμένων «ο λόγος του Γ. Παπανδρέου εξελίχθηκε σε ένα πολύ γοητευτικό κράμα μεστότητας και επιγραμματικότητας και δημιουργούσε πάντα συναισθηματική επαφή με ποικίλα κοινωνικά στρώματα και ακροατήρια. Ανέπτυξε επίσης τη δυνατότητα να γίνεται κατεδαφιστικός, αλλά ποτέ βίαιος, ακόμη και στις πιο δραματικές στιγμές που έζησε ο λόγος του δεν είχε αίσθηση της χυδαιότητας».  
Όσον αφορά το έργο του στην εκπαίδευση επεσήμανε μεταξύ άλλων: «Το πάθος του για την Παιδεία είναι σίγουρα βιωματικό με βάση τα όσα έχει ζήσει ο ίδιος, ξεπερνά τη φτώχεια με την Παιδεία, είναι το όχημα που τον βοηθά να υπερβεί τις προσδοκίες της ταπεινής του καταγωγής. Τη σημασία της Παιδείας στην κοινωνική ενσωμάτωση και κινητικότητα την γνωρίζει καλά λοιπόν και αυτό φαίνεται ανάγλυφα στο έργο του με τις έξι θητείες στο υπουργείο και ιδιαίτερα την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση του 1964 που ήταν το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα. Κύριο χαρακτηριστικό του προγράμματος η αύξηση δαπανών και η δημιουργία των συνθηκών που θα ευνοούσαν τους οικονομικά ανίσχυρους με την καθιέρωση της δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες».
Εισαγωγικά, ο βουλευτής της Δημ. Συμπαράταξης και καθηγητής Πανεπιστημίου Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, εστίασε στο πρόσωπο του «Γέρου της Δημοκρατίας», την ελευθεροβουλία, ρητορική δεινότητα, φιλομαθία και μεταρρυθμιστική διάθεση που τον διέκρινε καθ όλη την πορεία του πολιτικού του βίου.     
Αναφερόμενος στην «Δίκη των Τόνων» στην κατοχική Ελλάδα του 1941, ο κ. Παπαθεοδώρου χρησιμοποίησε το κείμενο υπεράσπισης που συνέταξε ο Γ. Παπανδρέου κατά την παραπομπή του καθ. Ιωαν. Κακριδή από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για βιβλίο όπου είχε απαλείψει τόνους.
«Είχε το θάρρος εκείνη την περίοδο να καταγγείλει ότι το Πανεπιστήμιο υπήρξε πειθήνιο όργανο του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, αναφέροντας στο κείμενο της υπεράσπισης ότι ‘τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα οφείλουν να πρωτοστατήσουν στους εθνικούς αγώνες κυρίως της εθνικής πολιτικής και πνευματικής απελευθέρωσης’. Ειρωνεύεται μάλιστα τα μέλη του Πειθαρχικού λέγοντας ‘είμαι ευτυχής που συνεδριάσατε για να καταδικάσετε κάποιον διότι το νόμο τον έφτιαξα εγώ για να δώσω την ευκαιρία στους καθηγητές να επιλαμβάνονται μόνοι και ανεξάρτητοι των υποθέσεών τους» ανέφερε ο κ. Παπαθεοδώρου.
 «Όταν ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου αναλαμβάνει το υπουργείο Παιδείας το 1964, ξεκινά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση,  πλαισιώνεται από έναν Ευάγγελο Παπανούτσο, έναν Ιωάννη Κακριδή, έναν Λουκή Ακρίτα. Κάθε σύγκριση με τη σημερινή Ελλάδα δεν είναι απλά μελαγχολική αλλά καταθλιπτική για την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία και την συμμετοχή των ανθρώπων του πνεύματος σε αυτήν την διαδικασία» επεσήμανε με νόημα ο αχαιός βουλευτής της αντιπολίτευσης.
Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ
(5 Ιανουαρίου 1867 – 15 Νοεμβρίου 1922)
Σύμφωνα με το συγγραφέα του βιβλίου, Γεώργιο Νιάρχο, Διδάκτωρ του London School of economics and political science, ο Δημ. Γούναρης «δεν πλούτισε από την πολιτική, πέθανε σχεδόν φτωχός, τα βιβλία που ήταν η μεγαλύτερη και μόνη περιουσία του, τα δώρισε στην πόλη και έτσι δημιουργήθηκε η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας». «Είχε την οξύνοια να εντοπίζει τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα τα οποία είναι επίκαιρα και σήμερα και ο τρόπος που έδειξε για την αντιμετώπισή τους είναι επίσης πολύ επίκαιρος. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Τύπος τον αγάπησε από την αρχή και δεν ήταν κομματάρχης για να ελέγχει τον Τύπο, ήταν από μόνος του πολύ δημοφιλής. Ήταν επίσης έντονα κοινοβουλευτικός με συνεχείς παρεμβάσεις στο κοινοβούλιο και επιστέγασμα της δράσης αυτής ήταν ο σχηματισμός της ομάδας των ‘Ιαπώνων’ που λειτούργησε για δύο χρόνια, το 1906. Ένα βασικό κοινοβουλευτικό του επιχείρημα πάντα να είναι απέναντι στα αναγκαστικά νομοθετήματα που περνούν με το χαρακτήρα διαταγμάτων και όχι μέσα από συζήτηση και έγκριση από τη Βουλή, συνήθεια που ακολουθείται ι ακόμη και σήμερα…» τόνισε ο κ. Νιάρχος.  Αναφέρθηκε ακόμη στους αγώνες του Δημ. Γούναρη για την ορθή και όχι άκριτη εφαρμογή από τη Βασιλεία του Βαυαρικού δικαίου στη χώρα μας, τις προωθημένες για την εποχή θέσεις του για την υποχρεωτική βασική θεωρητική και πρακτική δημόσια εκπαίδευση στη χώρα, την αποτροπή της υπέρμετρης και άδικης φορολόγησης, το προσοντολόγιο με μονιμότητα για τους δημοσίους υπαλλήλους, την ισότητα και την θρησκευτική ελευθερία, τη διενέργεια εκλογών από υπηρεσιακές κυβερνήσεις, τα δημοψηφίσματα, την υποχρεωτική ασφάλιση και τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις υπέρ του δημοσίου.       
Εισαγωγικά ως προς την προσωπικότητα του Δημητρίου Γούναρη ο οποίος εκτελέσθηκε όπως είναι γνωστό στο Γουδί, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, τοποθετήθηκαν οι βουλευτές Νίκος Νικολόπουλος και Ανδρέας Κατσανιώτης.
«Η ιστορία δεν γράφεται ούτε από συσκοτίσεις ούτε από σιωπές» ανέφερε ο ανεξ. Βουλευτής κ. Νικολόπουλος, ζητώντας να υπάρξει ένας νηφάλιος διάλογος για την προσφορά του Δημ. Γούναρη στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και τη χώρα, με αφορμή βέβαια και την πρόσφατη δικαστική απόφαση που αθώωσε τον πρώην Πρωθυπουργό και ιστορικό ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος για την Μικρασιατική Εκστρατεία.
«Ο Γούναρης πήγε στην δίκη των έξι, ήταν ο μόνος σίγουρος για την κατάληξη και ήταν αυτός που επί των ημερών του δεν απωλέσαμε εθνική κυριαρχία. Πρέπει να δούμε πραγματικά τι έγινε τότε, με ψυχραιμία και απόσταση και να δούμε ποια είναι η πρώτη μεγάλη παρακαταθήκη του Δ. Γούναρη να μη μας ξανασυμβεί ο διχασμός που τον πλήρωσε πατρίδα. Η δεύτερη μεγάλη παρακαταθήκη του είναι η ίδρυση της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, του Λαϊκού Κόμματος. Ήταν αυτός που έβαλε τις ιδέες στην πολιτική, αυτός που μαχόταν γι αυτές και ήρθε η στιγμή να συζητήσουμε γι αυτόν που κατά τη γνώμη μου είναι ένα μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο στη χώρα» ανέφερε από την πλευρά του ο βουλευτής της ΝΔ Ανδρέας Κατσανιώτης.      

Η ΣΕΙΡΑ: «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»
Στις δύο αυτές εκδόσεις αλλά και σε ολόκληρη τη σειρά βιβλίων για τους Έλληνες Πρωθυπουργούς και Προέδρους Δημοκρατίας αναφέρθηκε ο επιμελητής των εκδόσεων Δημήτρης Παπαδημητρίου.
«Η συνεισφορά της σειράς αυτής βιβλίων είναι η προσπάθεια να δει κάποιος την πολιτική ηγεσία μέσα από το πρίσμα των καθημερινών διλημμάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα οποία συχνά είναι αμείλικτα και σφραγίζουν την πορεία της χώρας αλλά και των ανθρώπων των οποίων καλούνται να διαχειριστούν την τύχη τους. Πρόθεση μας μέσα από αυτές τις βιογραφίες μας είναι να αναδείξουμε την διττή πεμπτουσία της πολιτικής ηγεσίας, αφενός στη διαχείριση πεπερασμένων πόρων, όχι μόνο χρημάτων, ανθρώπινων, θεσμικών πόρων και της περιορισμένης έννοιας του χρόνου. Την ανάγκη δηλαδή να διαλέγει κάποιος ηγέτης διαρκώς, ποιος παίρνει τι, πως και πότε. Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται την ανάγκη  ενός πολιτικού ηγέτη, ακριβώς επειδή δρα σε ένα περιβάλλον περιορισμένων πόρων, να λέει και όχι» τόνισε ο κ. Παπαδημητρίου για να συμπληρώσει ως προς τους στόχους αυτών των δύο εκδόσεων της εφ. «Πελοπόννησος»: «Μια άλλη όψη της πολιτικής ηγεσίας που μας αφορά εδώ είναι η δυνατότητα να αντιλαμβάνονται ευκαιρίες και οι ευκαιρίες στην πολιτική, από τη φύση τους, εκτός από περιορισμένες, είναι και δυσδιάκριτες όταν παρουσιάζονται και η εκμετάλλευσή τους δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Πρέπει να έχεις αυτογνωσία των δυνάμεών σου, των προσωπικών και της θέσης της χώρας στο περιβάλλον που κινείται, προϋποθέτει σχέδιο και διάθεση να συμβιβάζεται στις καταστάσεις που το απαιτούν».          
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή δύο ντοκιμαντέρ για τον Δημ. Γούναρη από τον Γ. Πετρίτση και τον Γ. Παπανδρέου από το ίδρυμα «Γ. Παπανδρέου». Ολοκληρώθηκε με ξενάγηση στο χώρο της έκθεσης για τους αχαιούς πολιτικούς στο Μουσείο.
Παρέστησαν μεταξύ άλλων ο πανοσιολ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Σκιαδαρέσης, ο δήμαρχος Καλαβρύτων Γιώργος Λαζουράς, ο πρώην δήμαρχος Πατρέων Αν. Καράβολας, ο καθ. Σήφης Μουζάκης, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ν. Παπάκος, ο Βοηθός Περιφερειάρχη Γ. Αγγελόπουλος, οι πρώην βουλευτές Αθ. Νταβολούρος, Θεοφ. Βασιλείου και Δημ.  Κατσικόπουλος, ο πρόεδρος του ΟΛΠΑ Νίκος Κοντοές, η πρόεδρος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αχαΐας κα. Κουμούση, ο πρώην εκδότης της «Π» Σπύρος Δούκας και πολλοί άλλοι. Τους προσκεκλημένους υποδέθηκε ο εκδότης της Π. Θεόδωρος Λουλούδης.    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου