«Καλό ταξίδι μάνα.Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθες, δασκάλα ήταν η
πρώτη σου δουλειά. Μαζι σου με κουβαλισες μικρό σε ορεινό χωριό της
Ζακυνθου,χωρίς ρεύμα, κακοδιορισμενη για πολιτικούς λόγους. Μας
μεγάλωσες με προοδευτικες αρχές και ιδέες, μπροστά για την εποχή.
Αγρυπνος φρουρός στο VILLI’S PARK αλλά και στην ARENA.
Εφτασες Διευθύντρια Διοικητικων υπηρεσιών στο Δήμο Πατρέων για πολλά χρόνια, αφήνοντας εποχή με τον τρόπο που διοίκησες, από τον Αννινο μέχρι τον Καράβολα.Με έμαθες να επιμένω,να περιμένω,να αγωνίζομαι,να εργάζομαι σκληρα,να ακούω μόνο καλές μουσικές και να χορεύω,να μιλάω καλά Ελληνικά,να τρώω σωστά.
Με την σπάνια αισθητική σου με έμαθες να ξεχωρίζω το ωραιο. Η αρρώστια σε κράτησε στο κρεβάτι αρκετά χρονια. Εκει που πας θα βρεις τον άντρα σου το Γιάννη αλλά και τον θείο το Πανουλη και θα τραγουδάτε μαζί όπως μόνο εσείς ξέρατε… ‘Ενα φιλί στον ουρανό και ένα δάκρυ για μια γυναίκα που ήταν παράδειγμα για πολλές δεκαετίες…».
Στη φωτογραφία, ο Γιώργος Κοτοπούλης με τη μητέρα του, παρακολουθώντας την παρέλαση του Πατρινού Καρναβαλιού (1985)
Εφτασες Διευθύντρια Διοικητικων υπηρεσιών στο Δήμο Πατρέων για πολλά χρόνια, αφήνοντας εποχή με τον τρόπο που διοίκησες, από τον Αννινο μέχρι τον Καράβολα.Με έμαθες να επιμένω,να περιμένω,να αγωνίζομαι,να εργάζομαι σκληρα,να ακούω μόνο καλές μουσικές και να χορεύω,να μιλάω καλά Ελληνικά,να τρώω σωστά.
Με την σπάνια αισθητική σου με έμαθες να ξεχωρίζω το ωραιο. Η αρρώστια σε κράτησε στο κρεβάτι αρκετά χρονια. Εκει που πας θα βρεις τον άντρα σου το Γιάννη αλλά και τον θείο το Πανουλη και θα τραγουδάτε μαζί όπως μόνο εσείς ξέρατε… ‘Ενα φιλί στον ουρανό και ένα δάκρυ για μια γυναίκα που ήταν παράδειγμα για πολλές δεκαετίες…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου