Γεννήθηκε το 1942 στη Νέα Φιλαδέλφεια και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε με Άριστα.
Οι γονείς της ήταν από τις Αχαρνές.
Διδάχτηκε την υποκριτική από σημαντικούς δασκάλους όπως την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Δημήτρη Μυράτ, τον Λυκούργο Καλλέργη, την Ελένη Χαλκούση και τον Αλέξη Σολωμό. Παράλληλα σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο ωδείο Αθηνών. Μαθήτρια ακόμη πήρε μέρος σε φεστιβάλ απαγγελίας ποίησης στο Παρίσι, βραβεύτηκε και κηρύχθηκε επίτιμος δημότης.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1964 στο έργο «Υπόγειο Της Λέλας» του Β. Ιμπροχώρη στο Θέατρο Αττικόν.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους γνωστών πρωταγωνιστών και διακρίθηκε στην πρόζα και την επιθεώρηση.
Στο σινεμά ξεκίνησε το 1963 με την ταινία «Μας Κρύβουν Τον Ήλιο». Το 1968 ήταν σταθμός για την καριέρα της όπου και έγινε περισσότερο γνωστή όταν έπαιξε στην ταινία «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη».
Υπήρξε σύζυγος του, επίσης ηθοποιού, Θόδωρου Κατσαδράμη.
Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε περισσότερες απο 50 ταινίες, δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες και έχει τιμηθεί με το κρατικό βραβείο Α’ Γυναικείου ρόλου το 1990 για την ερμηνεία της στην ταινία «Άντε Γειά» του Γ. Τσεμπερόπουλου ενώ έχει παίξει και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές.
Η ηθοποιός, η οποία ξεχωρίζει για το ήθος της, την καλοσύνη και τις προοδευτικές ιδέες της πήρε την απόφαση να προσφέρει τον μισθό της σε άπορες οικογένειες. Ο προβληματισμός για τα κοινά την οδήγησε στη θέση της δημοτικής συμβούλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Ως αντιπρόεδρος στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, έριξε στο τραπέζι μια ρηξικέλευθη πρόταση συγκεκριμένα να δίνει το μισθό της από το δημοτικό συμβούλιο (600 Ευρώ) σε οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη από χρήματα για να επιβιώσουν.
Η Καίτη Παπανίκα ήταν δασκάλα στη Σχολή Υποκριτικής του Αντώνη Ανδριόπουλου. Στις 08/02/2015 ανακηρύχθηκε ομόφωνα Επίτιμο Μέλος της Φιλότεχνης Λέσχης Αχαρνών (Μενιδίου).
Σήμερα 12 Ιουνίου 2017 άφησε την τελευταία της πνοή στην Αθήνα από καρκίνο.
Μας κρύβουν τον ήλιο
1964
Αμφιβολίες
Ο ανήφορος
1965
Φτωχολογιά
1966
Οι ασυνείδητοι
Χωρίσαμε ένα δειλινό
Με την λάμψη στα μάτια
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς
1967
Ο μεθύστακας του λιμανιού
Ο Λαμπίρης εναντίον παρανόμων
1968
Όλγα, αγάπη μου
Πολύ αργά για δάκρυα
Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη
Ο μοναχικός ναύτης και το κορίτσι
Καίτη Αθανασιάδου
Βέτα Μενάνδρου
1969
Ο πρόσφυγας
Στον ίλιγγο της ζωής
Η θυσία μιας γυναίκας
Η αρχόντισσα του λιμανιού
Ένας άνδρας με συνείδηση
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό
Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα
1970
Ο αετός των σκλαβωμένων
Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης
1971
Η ζαβολιάρα
Ο δρόμος των ηρώων
Δάκρυα για έναν αλήτη
Το φρούριο των αθανάτων
Ένας υπέροχος άνθρωπος
Για μια χούφτα τουρίστριε
1972
Ο αντιφασίστας
1973
Στα δίχτυα της αράχνης
Ένας τρελός αεροπειρατής
1974
Παύλος Μελάς
1979
Αγώνας μέχρι τέλος
1981
Ο τελευταίος άντρας
Το ξένο είναι πιο γλυκό
Είσαι στην ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ
1983
Μια παπαδιά στα μπουζούκια
1985
Μια παπαδιά στα μπουζούκια Νο2
1990
Άντε γεια
2002
Κτήμα αρμονία
2003
Τρία πουλάκια κάθονται
2004
Τεστοστερόνη
2008
Κάτω από το μακιγιάζ σου
2012
Δυο όχθες και ένας Ισμαήλ
Οι γονείς της ήταν από τις Αχαρνές.
Διδάχτηκε την υποκριτική από σημαντικούς δασκάλους όπως την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Δημήτρη Μυράτ, τον Λυκούργο Καλλέργη, την Ελένη Χαλκούση και τον Αλέξη Σολωμό. Παράλληλα σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο ωδείο Αθηνών. Μαθήτρια ακόμη πήρε μέρος σε φεστιβάλ απαγγελίας ποίησης στο Παρίσι, βραβεύτηκε και κηρύχθηκε επίτιμος δημότης.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1964 στο έργο «Υπόγειο Της Λέλας» του Β. Ιμπροχώρη στο Θέατρο Αττικόν.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους γνωστών πρωταγωνιστών και διακρίθηκε στην πρόζα και την επιθεώρηση.
Στο σινεμά ξεκίνησε το 1963 με την ταινία «Μας Κρύβουν Τον Ήλιο». Το 1968 ήταν σταθμός για την καριέρα της όπου και έγινε περισσότερο γνωστή όταν έπαιξε στην ταινία «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη».
Υπήρξε σύζυγος του, επίσης ηθοποιού, Θόδωρου Κατσαδράμη.
Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε περισσότερες απο 50 ταινίες, δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες και έχει τιμηθεί με το κρατικό βραβείο Α’ Γυναικείου ρόλου το 1990 για την ερμηνεία της στην ταινία «Άντε Γειά» του Γ. Τσεμπερόπουλου ενώ έχει παίξει και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές.
Η ηθοποιός, η οποία ξεχωρίζει για το ήθος της, την καλοσύνη και τις προοδευτικές ιδέες της πήρε την απόφαση να προσφέρει τον μισθό της σε άπορες οικογένειες. Ο προβληματισμός για τα κοινά την οδήγησε στη θέση της δημοτικής συμβούλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Ως αντιπρόεδρος στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, έριξε στο τραπέζι μια ρηξικέλευθη πρόταση συγκεκριμένα να δίνει το μισθό της από το δημοτικό συμβούλιο (600 Ευρώ) σε οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη από χρήματα για να επιβιώσουν.
Η Καίτη Παπανίκα ήταν δασκάλα στη Σχολή Υποκριτικής του Αντώνη Ανδριόπουλου. Στις 08/02/2015 ανακηρύχθηκε ομόφωνα Επίτιμο Μέλος της Φιλότεχνης Λέσχης Αχαρνών (Μενιδίου).
Σήμερα 12 Ιουνίου 2017 άφησε την τελευταία της πνοή στην Αθήνα από καρκίνο.
Οι ταινίες στις οποίες έπαιξε:
1963 Μας κρύβουν τον ήλιο
1964
Αμφιβολίες
Ο ανήφορος
1965
Φτωχολογιά
1966
Οι ασυνείδητοι
Χωρίσαμε ένα δειλινό
Με την λάμψη στα μάτια
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς
1967
Ο μεθύστακας του λιμανιού
Ο Λαμπίρης εναντίον παρανόμων
1968
Όλγα, αγάπη μου
Πολύ αργά για δάκρυα
Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη
Ο μοναχικός ναύτης και το κορίτσι
Καίτη Αθανασιάδου
Βέτα Μενάνδρου
1969
Ο πρόσφυγας
Στον ίλιγγο της ζωής
Η θυσία μιας γυναίκας
Η αρχόντισσα του λιμανιού
Ένας άνδρας με συνείδηση
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό
Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα
1970
Ο αετός των σκλαβωμένων
Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης
1971
Η ζαβολιάρα
Ο δρόμος των ηρώων
Δάκρυα για έναν αλήτη
Το φρούριο των αθανάτων
Ένας υπέροχος άνθρωπος
Για μια χούφτα τουρίστριε
1972
Ο αντιφασίστας
1973
Στα δίχτυα της αράχνης
Ένας τρελός αεροπειρατής
1974
Παύλος Μελάς
1979
Αγώνας μέχρι τέλος
1981
Ο τελευταίος άντρας
Το ξένο είναι πιο γλυκό
Είσαι στην ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ
1983
Μια παπαδιά στα μπουζούκια
1985
Μια παπαδιά στα μπουζούκια Νο2
1990
Άντε γεια
2002
Κτήμα αρμονία
2003
Τρία πουλάκια κάθονται
2004
Τεστοστερόνη
2008
Κάτω από το μακιγιάζ σου
2012
Δυο όχθες και ένας Ισμαήλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου