Η λύση βέβαια θα ήταν εύκολη αν οι εθνικές κυβερνήσεις των κρατών μελών των G20, ο ΟΗΕ, οι διεθνείς οργανισμοί και πολλοί άλλοι, είχαν τη πολιτική βούληση και θέληση να ασκήσουν τέτοιες πολιτικές που θα μπορούσαν να αντιστρέψουν το καταστροφικό αυτό κατήφορο, που απειλεί αυτή κάθε αυτή την ανθρώπινη ύπαρξη. Όμως όλοι οι παραπάνω είναι υποταγμένοι στα μεγάλα επιχειρηματικά, τραπεζικά, κερδοσκοπικά συμφέροντα, αδυνατούν να ορθώσουν το πολιτικό τους ανάστημα και να δρομολογήσουν τις βέλτιστες λύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Στην πρόσφατη σύνοδο της COP26 στην Γλασκόβη για το κλίμα, με την παρουσία των ισχυρότερων κρατών του κόσμου, αλλά κ την ηχηρή απουσία της Κίνας, της Ρωσίας κ της Τουρκίας ( οι τρείς αυτές χώρες θεωρούνται αντικειμενικά ως οι πλέον ύποπτες για την ανεξέλεγκτη παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου.) η πρόοδος των εργασιών δεν προοιωνίζει ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Απλές επισημάνσεις, αερολογίες, κορκοδειλίσια δάκρυα, αοριστολογίες χαρακτηρίζουν τις τοποθετήσεις των ισχυρών ηγετών του κόσμου. Για άλλη μια φορά οι αποφάσεις προβλέπεται να είναι χαλαρές, ανούσιες, οπισθοβαρείς σε σχέση με τον χρόνο, αμφίβολων προϋπολογισμών κ πηγών χρηματοδότησης. Το κυριότερο όμως είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει μια ολοκληρωμένη στρατηγική τόσο για τις πλούσιες κ αναπτυγμένες χώρες που είναι οι βασικοί ρυπαντές (Η.Π.Α. , ΚΙΝΑ, ΡΩΣΙΑ, ΙΝΔΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΛΠ.) ,όσο κ για τις φτωχές υποανάπτυκτες χώρες, στις οποίες λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων η περιβαλλοντική υποβάθμιση είναι τεράστια κ καταστροφική.
Πώς να μην υπάρχει στην παγκόσμια κοινότητα ανησυχία κ έντονος προβληματισμός όταν η Κίνα απέχει από την σύνοδο, την στιγμή κατά την οποία παράγει το 25% !!! σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ενώ από τα ορυκτά καύσιμα παράγεται το 87% !!! της ενέργειας; Η προηγούμενη αρνητική στάση του τέως πλανητάρχη Ντόναλντ Τράμπ στις προσπάθειες λήψης μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος δημιούργησε τις ίδιες ανησυχίες κ προβληματισμούς κ αυτό γιατί οι Η.Π.Α. παράγουν το 11% των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ενώ το 80% !!! της ενέργειας παράγεται από ορυκτά καύσιμα.
Αν αναλογιστούμε, ότι για να φτάσουμε σε κλιματική ουδετερότητα έως το 2050, απαιτείται το 90% της ηλεκτρικής ενέργειας παγκοσμίως να παράγεται από ανανεώσιμες πήγες ενέργειας, γίνεται κατανοητό ότι ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε είναι δύσκολος, ανηφορικός κ δυσοίωνος.
Από την άλλη πλευρά, η πυρηνική ενέργεια δεν είναι αποδεκτή κ δεν μπορεί να είναι επιλογή ενεργειακής αυτάρκειας κ ασφάλειας των κρατών. Ως εκ τούτου δεν πρέπει να θεωρηθεί ενεργειακή επιλογή για την επίτευξη του στόχου για μια οικονομία χαμηλής κατανάλωσης άνθρακα κ φθηνής ενέργειας. Να σκεφτούμε πως κάθε ευρώ που δαπανάται για την πυρηνική ενέργεια, είναι ένα ευρώ που στερούμε από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μας φέρνει πιο κοντά στην απειλή κλιματικών αλλαγών κ μαζικών καταστροφών εξ αιτίας των ατυχημάτων στα πυρηνικά εργοστάσια.
Συμπερασματικά η μόνη βιώσιμη ενεργειακή προοπτική είναι να εργαστούμε σοβαρά στην ευαισθητοποίηση των πολιτών για την εξοικονόμηση ενέργειας, να επενδύσουμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κ στις τεχνολογίες αποδοτικής χρήσης αυτής. Αυτός είναι ο δρόμος μετάβασης σε μια βιώσιμη οικονομία που να σέβεται τον άνθρωπο κ το περιβάλλον.
Η Κλιματική Αλλαγή που έχει μετατραπεί σε κλιματική κρίση, μας προτρέπει να σκεφθούμε παγκόσμια και να δράσουμε τοπικά, έτσι ώστε με τη συμμετοχή μας και την ατομική μας ευθύνη να πράξουμε εμείς, ότι δεν πράττουν αυτοί που είναι υποχρεωμένοι να πράξουν. Άρα η τύχη του πλανήτη μας βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Ας μην αφήσουμε κ αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Κατερίνα Τριανταφυλλοπούλου- Μήλα
Μέλος Σοροπτιμιστικού Ομίλου Πάτρας ΔΑΝΙΗΛΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου