Ξαφνική συνάντηση τον Σοφοκλή Κολαϊτη

 

15 ερωτήσεις  για τον παλαίμαχο έμπορο,    πρώην Διευθυντή του Συνδέσμου Επιχειρήσεων / Βιομηχανιών Πελοποννήσου - Δυτ. Ελλάδος 

Ενας  σκαπανέας του λαϊκού πολιτισμού

 



 

1.Γενέθλια

Γεννήθηκα στην Πάτρα τον Νοέμβριο του 1933. Όλη μου τη ζωή την έζησα στην Πάτρα, την πόλη που αγάπησα και συνεχώς πάσχιζα για την πρόοδό της,από όποιο μετερίζι κι αν βρισκόμουν.

2.Χρονολογίες  σταθμοί   διαδρομής …

Μετά τις γυμνασιακές μου σπουδές ασχολήθηκα με το εμπόριο και τις εισαγωγές τροφίμων. Από τα νεανικά μου χρόνια, παράλληλη πάντα με τις επαγγελματικές μου ασχολίες, ήταν η ενασχόλησή μου με τα κοινά της πόλης μας, τόσο στον πολιτιστικό - κοινωνικό τομέα, όσο και στον εμπορικό συνδικαλισμό. Διετέλεσα πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου Πατρών από το 1975 έως το 1985, μέσα από το οποίο προσπαθήσαμε να αναβαθμίσουμε το πολιτιστικό περιβάλλον της πόλης  και σε μεγάλο βαθμό το καταφέραμε. Δώσαμε όμως και έμφαση στον λαϊκό πολιτισμό της πόλης και των περιχώρων της, δημιουργώντας το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Πατρών, ένα από τα σημαντικότερα λαογραφικά μουσεία της χώρας μας. Την περίοδο 1980 έως 1992 υπήρξα πρόεδρος του Σκαγιοπουλείου  Κληροδοτήματος, όπου και δημιούργησα τον Σκαγιοπούλειο  Κήπο Νεότητας, τον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου στο κέντρο της πόλης. Διετέλεσα εκλεγμένος πρόεδρος  του Εμπορικού και Εισαγωγικού Συλλόγου Πατρών για τρεις συνεχόμενες θητείες, μεταξύ 1987 και 1994. Αμέσως μετά υπηρέτησα ως Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Βιομηχανιών Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας τον –βαθειά πληγέντα στην περιφέρειά μας - τομέα της βιομηχανίας, από όπου και αποχώρησα το 2013. Έκλεισα τη μακρόχρονη πορεία μου στα κοινά δημιουργώντας, με τους ανά την Ελλάδα παλαίμαχους εμπόρους, τη «Γερουσίατου Ελληνικού Εμπορίου».

3.Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η διαχείριση κομβικών αλλαγών

Βασική μου αρχή υπήρξε πάντα το ότι οι άνθρωποι πρέπει να διατηρούν τις θέσεις τους όσο έχουν την ικανότητα να προσφέρουν.  Θεωρώ ότι ο κύκλος της μακρόχρονης προσφοράς μου - τόσο σε πολιτιστικό όσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο - ολοκληρώθηκε.                                                   Χαίρομαι πολύ να βλέπω τη νέα γενιά να αναλαμβάνει θέσεις καίριου χαρακτήρα, με στόχο την ουσιαστική συνεισφορά στο  κοινωνικό σύνολο και την ανάδειξη της πόλης μας και της ευρύτερης περιοχής. Είναι χαρά αλλά και τιμή, εμάς των παλαιοτέρων, να βλέπουμε να ανθίζουν οι σπόροι που με αγάπη και κόπο φυτέψαμε. 

4.Που και γιατί «χάθηκε» τώρα…

Για τον λόγο αυτό, η μετάβαση από την ενεργό δράση στη συνταξιοδότηση για μένα αποτέλεσε μια φυσική και ομαλή διαδικασία, καθώς η αποχώρησή μου ήταν μια συνειδητή απόφαση, εφόσον ένιωσα ότι ο κύκλος της προσφοράς μου ολοκληρώθηκε. 

5.Συγκρίνοντας το σήμερα   με το τότε…

Σίγουρα εμείς οι μεγαλύτεροι ζήσαμε σε μια διαφορετική εποχή και είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολλά προβλήματα, όμως οι ανθρώπινες αξίες είχαν μια άλλη - εντελώς διαφορετική και συνάμα ουσιαστική - υπόσταση.  Οι σημερινοί νέοι έχουν να αντιμετωπίσουν διαφορετικές προκλήσεις.Μέσα από τα αγαπημένα μου εγγόνια, παρακολουθώ τον αγώνα των νέων να επιβιώσουν σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και πολλές φορές «ρηχό» αξιακά περιβάλλον. Αλλά φύσει αισιόδοξος, νομίζω ότι και η γενιά αυτή θα καταφέρει τελικά να ανακτήσει τις χαμένες αρχές και αξίες.

6.Μια μεγάλη  εμπειρία …

Ανατρέχοντας στα πιο παλιά, θα ήθελα να σταθώ στους ιδιαίτερα ταραγμένους καιρούς της δεκαετίας του 1960. Η ανησυχία μου για την πολιτική κατάσταση της χώρας, μετατράπηκε τότε σε μια ενεργή ενασχόληση με την πολιτική ζωή του τόπου, μέσα πάντα από τις προοδευτικές δυνάμεις,εκείνης της εποχής βέβαια. 

7.Η πιο ευχάριστη και νοσταλγική ανάμνηση…

Να βρίσκομαι με  την οικογένειά μου μαζί, όταν οι συνθήκες και οι υποχρεώσεις το επιτρέπουν. Με τη σύζυγό μου Δέσποινα, αποκτήσαμε δύο  κόρες που πέτυχαν επαγγελματικά και προσωπικά και  μου χάρισαν τα εγγόνια μου, για τα οποία δεν σας κρύβω ότι νιώθω πολύ περήφανος. Θα σας θυμίσω τους στίχους του δικού μας μεγάλου ποιητή, του Κωστή Παλαμά:  Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,/ όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις./  Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα/ και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,…”.  Το έχω εισπράξει, και σας διαβεβαιώ, δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά.   

8.Η πιο δύσκολη και δυσάρεστη στιγμή …

Όταν έχασα τον αδελφό μου, τον αείμνηστο Διονύσιο Κολαΐτη, συνοδοιπόρο στιςεπαγγελματικές μας ενασχολήσεις και εμπνευστή στη συνδικαλιστική μου δράση. 

9.Αν γινόταν ξεκίνημα  πάλι από την αρχή…

Αν ξεκινούσα τη ζωή μου πάλι από την αρχή, όσο κι αν σας ακούγεται κοινότυπο ως απάντηση, θα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα, και μάλιστα με το ίδιο πάθος. Γιατί τελικά, αυτή η ίδια η πορεία μου με καθόρισε ως άνθρωπο. 

10. Ποια η σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…

Δεν έχω εξοικειωθεί ιδιαίτερα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παραμένω πιστός στον παραδοσιακό τρόπο επικοινωνίας, μέσω της δια ζώσης επαφής των ανθρώπων, με κύριο γνώμονα την αγάπη και την ενσυναίσθηση.

 11.Αγαπημένο «μοτο» …

Τα λόγια του μεγάλου μας Νίκου Καζαντζάκη: «Να αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».

12.Μια άποψη για την Πάτρα και την Αχαϊα…

Χαίρομαι που η πόλη μας, η Πάτρα, καθώς και η ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας, έχουν κάνει σημαντικά βήματα προόδου. Κάνοντας όμως αναπόφευκτα τη σύγκριση με το ευημερούν παρελθόν της πόλης μας, που αποτελούσε τον μεγαλύτερο εμπορικό και βιομηχανικό κόμβο της χώρας, πιστεύω πως υπάρχουν πολλά ακόμη περιθώρια βελτίωσης.

13.Μια συμβουλή…

Θέλω να πω στους νέους μας πως πρέπει να αγωνίζονται, να βάζουν στόχους και να προσπαθούν να τους κατακτήσουν, σε πείσμα των δυσκολιών που καλούνται,δυστυχώς όλο και συχνότερα πλέον, να αντιμετωπίζουν.    

14.Μια ευχή…

Εύχομαι ολόψυχα να τελειώσει επιτέλους ο εφιάλτης αυτός της πανδημίας και να επιστρέψουμε όλοι υγιείς στην κανονικότητα.

15.Και μια αξιοσημείωτη προσωπική είδηση …

Ολοκληρώνω την αρχειοθέτηση του πλούσιου υλικού, που έχω συλλέξει στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων της ενασχόλησής μου με τις διάφορες πτυχές του πολιτισμού και της οικονομίας της γενέτειρας πόλης μου, της Πάτρας. Αυτή είναι η δική μου κληρονομιά στις γενιές που έπονται.

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΛΕΞ. ΒΡΗΣ

(*) Oι παρουσιάσεις  αυτές, αν και σύντομες, γεμάτες όμως αναμνήσεις και εικόνες, τόσο κοντινές αλλά και τόσο μακρινές, έχουν σκοπό να αποτελέσουν αφορμή υπενθύμισης στους παλαιότερους και γνωριμίας  στους νεώτερους, για εμβληματικά πρόσωπα τα οποία, στο πρόσφατο παρελθόν, διαδραμάτισαν για μεγάλο διάστημα, σημαντικό ρόλο στα δρώμενα της Πάτρας , όμως, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, για διαφορετικούς λόγους, άλλαξαν  τρόπο ζωής… ή έχουν πλέον αποτραβηχτεί.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου