δημοσιογράφου, υποψήφιου βουλευτή Αχαΐας τον Μάιο και τον Ιούνιο 2023, τ. μέλος Ν.Ε. Επιτροπής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ
Αν ο Πλάτων ζούσε σήμερα, θα χρειαζόταν να ξαναγράψει το «Σπήλαιο». Γιατί θα έβλεπε ότι οι σκιές στους τοίχους δεν προβάλλονται πια από τη φωτιά, αλλά από τα κανάλια της διαπλοκής, τα social media της κυβερνητικής προπαγάνδας και τις καθημερινές κραυγές του Άδωνη Γεωργιάδη. Ο άνθρωπος που με ευκολία αλλάζει τόσα προσωπεία όσα κι ένας ηθοποιός του τραγικού θεάτρου, έχει αναλάβει σήμερα τον ρόλο του δεσμοφύλακα. Εκείνου που φυλάει όχι σώματα, αλλά συνειδήσεις.
Ο Πλάτων ήξερε πως όποιος τολμήσει να στραφεί προς το φως, θα πονέσει. Θα τρομάξει. Κι αν επιχειρήσει να ελευθερωθεί, ο δεσμοφύλακας θα του πει πως «το φως σκοτώνει». Ο Άδωνις Γεωργιάδης θα του το έλεγε πιο τηλεοπτικά: ότι «ζει σε ψευδαίσθηση», ότι «δεν γνωρίζει την πραγματικότητα», ότι «όλα λειτουργούν σωστά και νόμιμα». Μόνο που η πραγματικότητα δεν υπακούει στους τηλεοπτικούς μονολόγους του.
Πάρτε για παράδειγμα τον Πάνο Ρούτσι. Έναν πολίτη που χρειάστηκε να φτάσει στα άκρα, να ρισκάρει τη ζωή του, για να ακουστεί η φωνή του. Που άντεξε εβδομάδες απεργίας πείνας επειδή το κράτος δικαίου –ή μάλλον το κράτος Μητσοτάκη– αρνήθηκε να εφαρμόσει τον ίδιο του τον νόμο. Και τι έλεγαν τότε οι κυβερνητικοί δεσμοφύλακες; Ότι «δεν μπορεί να γίνει δεκτό το αίτημά του», ότι «θα τιναχτεί στον αέρα η δίκη των Τεμπών», ότι «οι θεσμοί δεν εκβιάζονται».
Σήμερα όμως, μετά την οριστική δικαίωση του Ρούτσι, ποιος εκβιάστηκε τελικά; Ο νόμος ή η συνείδηση; Ποιος έπαιξε με τη ζωή ενός ανθρώπου για να μη χαλάσει η εικόνα της «τέλειας» κυβέρνησης; Ο εισαγγελέας που τελικά εφάρμοσε τον νόμο ή εκείνοι που προσπάθησαν να τον εμποδίσουν;
Αλλά το ψεύδος δεν σταματά εκεί. Όταν ο λαός πεινά, όταν οι πολίτες πνίγονται στα νοίκια και στα σούπερ μάρκετ, ο Άδωνις και οι σύντροφοί του στο σπήλαιο δείχνουν στον τοίχο τις σκιές των “υπερπλεονασμάτων”. Χειροκροτούν τη δήθεν «σταθερότητα», την ώρα που οι μικρομεσαίοι καταρρέουν και η φορολογία στραγγαλίζει την κοινωνία. Η φτώχεια τους έχει γίνει θεσμός, η ανισότητα κανονικότητα, κι όμως επιμένουν να αποκαλούν την εικονική τους πραγματικότητα «επιτυχία».
Όποιος αμφισβητεί το αφήγημά τους, χαρακτηρίζεται εχθρός της προόδου. Όποιος τολμά να κοιτάξει αλλιώς την πραγματικότητα, κατηγορείται πως θέλει να γκρεμίσει το σπήλαιο. Μόνο που το σπήλαιο αυτό δεν είναι της φιλοσοφίας, είναι της πολιτικής απάτης.
Ο Πάνος Ρούτσι απέδειξε ότι ακόμα και μέσα σε ένα κράτος που στήνει «εικονικές» αλήθειες, υπάρχει χώρος για δικαίωση. Ότι το δίκαιο δεν είναι προνόμιο της εξουσίας, αλλά αποτέλεσμα επιμονής και αξιοπρέπειας. Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο μήνυμα για όσους ζουν από το ψεύδος: πως ο πολίτης που διεκδικεί, μπορεί να νικήσει το σύστημα τους χωρίς να χρειαστεί να του μοιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου