Η καλλιέργεια του ρυζιού στην περιοχή Honghe Κίνας πολιτιστικό τοπίο Φύσης της UNESCO

Του Δρ. Ιωάννη Κ. Καλαβρουζιώτη  Αναπληρωτή Καθηγητή 

Ελληνικού ΑνοικτούΠανεπιστημίου                                                                                                       

Η πρόσφατη επισκεψή μας ως προσκεκλημένων ομιλητών στο Πανεπιστήμιο Yunnan Minzu στο Kunming της Κίνας, μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το Νερό και τα απόβλητα στην Δυτική Ελλάδα στα πλαίσια Διεθνούς Συνεδρίου που οργάνωσε ο καθηγητής Zheng, Πρόεδρος της Διεθνούς Οργάνωσης Ιστορίας του Nερού.

Είναι μεγάλη η σημασία που δείχνουν οι Κινέζοι επιστήμονες σε θέματα που έχουν να κάνουν με τα διαχρονικά υδατικά μονοπάτια και είναι γνώστες της αρχαίας ελληνικής ιστορίας για την οποία δεν κρύβουν τον θαυμασμό τους σε κάθε ευκαιρία.

Η πόλη του Kunming μια μοντέρνα καθ’ όλα πόλη στην Νοτιοανατολική Κίνα

σε υψόμετρο 1500 μ., φιλοξενεί σε μια πανεπιστημιούπολη 200 χιλ. φοιτητές που κατανέμονται σε 20 πανεπιστήμια. Ήταν μεγάλη η έκπληξη που νιώσαμε με τις δύο συναδέλφισες για την αρμονική διαβίωση των φοιτητών σε τέτοια μεγάλα πληθυσμιακά μεγέθη άγνωστα παντελώς για μας.

Ταυτόχρονα όμως με τις εργασίες του συνεδρίου είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε και να ξεναγηθούμε του ορυζώνες της  περιοχής Honghe που καλύπτουν 16.600 στρέμματα στη νότια περιφέρεια Γιουνάν.

Μιλάμε για ένα πολιτιστικό τοπίο προστατευόμενο από την UNESCO σε υψόμετρο 1800 μέτρων , όπου η καλλιέργεια του κόκκινου ρυζιού γίνεται σε ‘πεζούλες’ σχεδόν με τον ίδιο τρόπο όπως ακριβώς πρίν από χιλιάδες χρόνια. Τα τελευταία 1.300 χρόνια, οι Χάνι (όπως αποκαλούνται οι κάτοικοι εκεί)  έχουν αναπτύξει ένα περίπλοκο σύστημα καναλιών για να φέρει νερό από τις δασικές βουνοκορφές στις ‘πεζούλες’. Το νερό έρχεται από τις πηγές των βουνών Ailao (2600 μ.) ενώ την όλη περιοχή διασχίζει ο κόκκινος ποταμός Χονγκ . Τα εδάφη τους πλούσια σε φώσφορο επιτρέπουν την καλλιέργεια του ρυζιού αλλά και καλαμποκιού και λαχανικών.

Η όλη καλλιέργεια του ρυζιού στις πεζούλες είναι συνυφασμένη και με την παρουσία στο οικοσύστημα ζωικού πληθυσμού, όπως βουβάλια, πάπιες, ψάρια και χέλια ,που υποστηρίζουν συμπληρωματικά την πρωτογενή παραγωγή του κόκκινου ρυζιού.

Οι Χάνι διαβιούν  σε 80 χωριά που βρίσκονται ανάμεσα στα δάση του βουνού και τις ‘πεζούλες’. Τα χωριά διαθέτουν παραδοσιακή αχυρένια "τύπου μανιτάρι" σπίτια. Το ευέλικτο σύστημα διαχείρισης της γης από τους ορυζώνες επιδεικνύει εξαιρετική αρμονία μεταξύ των ανθρώπων και του περιβάλλοντός τους, τόσο οπτικά όσο και οικολογικά, χωρίς να απεμπολούν τις πολιτισμικές και θρησκευτικές τους παραδόσεις.

Αξίζει να αναφερθεί η πολυχρωμία του όλου οικοσυστήματος κατά την διάρκεια   του έτους. Τον Απρίλιο κυριαρχεί το πράσινο χρώμα όταν το  ρύζι αρχίζει  να αναπτύσσεται, σε μεταγενέστερες περιόδους του έτους είναι κιτρινωπό καφέ, καθώς  το ρύζι ωριμάζει. Τον Φεβρουάριο, οι ‘πεζούλες ‘είναι γυμνές καλλιέργειας και  το νερό που αντανακλά τον ουρανό.

Η όλη περιοχή εχει αναγνωρισθεί από την UNESCO ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς.

Αναχωρήσαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις από την άριστη φιλοξενία και την αμοιβαία θέληση να συνεργασθούμε επιστημονικά στο άμεσο μέλλον