ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ 1964-2014: 50 χρόνια μετά- Μια συνοπτική ιστορία (επετειακή έκδοση του Πανεπιστημίου Πατρών) Του ΣήφηΜπουζάκη

Στα τέλη του Δεκεμβρίου 2015 κυκλοφόρησε η παραπάνω συνοπτική ιστορία με τη μορφή λευκώματος για την 50χρονη πορεία του Πανεπιστημίου Πατρών Ο συγγραφέας του πονήματος , ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου μας ΣήφηςΜπουζάκης, καταγράφει στην ιστορική αυτή έρευνά του τους σημαντικότερους σταθμούς στην επιτυχημένη 50χρονη πορεία του Πανεπιστημίου αξιοποιώντας πλήθος ιστορικών τεκμηρίων (φωτογραφίες, νομοσχέδια, νόμους, προφορικές μαρτυρίες, ομιλίες, τύπο κ.λπ.).

 

Ο συγγραφέας ταξινομεί τα περιεχόμενα με βάση διακριτές, με εκπαιδευτικά και πολιτικά τεκμήρια, χρονικές τομές. Στο εσωτερικό κάθε περιόδου, με κριτήριο τη θεματολογία, παρουσιάζει την εξέλιξη του πανεπιστημίου εστιάζοντας στην οργάνωση-διοίκηση (Διοικούσες Επιτροπές, Πρυτανικές Αρχές, Συμβούλια Ιδρύματος, διοικητικό μηχανισμό), την ακαδημαϊκή ανάπτυξη (Σχολές, Τμήματα), τις κτιριακές υποδομές και τους διδάσκοντες-διδασκόμενους. Μεταξύ των ενοτήτων παρατίθενται τα πιο σημαντικά μνημεία της πόλης (Αρχαίο Ωδείο, Δημοτικό θέατρο 'Απόλλων',  Άγιος Ανδρέας, Κτίριο Κωστή Παλαμά, Κάστρο, αρχαιότητες Βούντενης κ.ά.) με στόχο να γνωρίσουν οι αναγνώστες βασικά στοιχεία από την ιστορία της πόλης, στην οποία λειτουργεί το πανεπιστήμιο.

Το λεύκωμα προλογίζουν ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών, κ. Χρυσόστομος, ο επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών και πρώην Υπουργός Παιδείας, κ. Απόστολος Κακλαμάνης, η Πρύτανις, κ. Β. Κυριαζοπούλου, ο πρόεδρος του Συμβουλίου Ιδρύματος, καθηγητής κ. Χ. Γαβράς και ο περιφερειάρχης, κ. Α. Κατσιφάρας.

Στις ενότητες που ακολουθούν παρουσιάζεται συνοπτικά η ιστορία του ελληνικού πανεπιστημίου και στη συνέχεια η ιστορία του πανεπιστημίου Πατρών. Στην ιστορία αυτή προτάσσεται μία ενότητα που αφορά στην περίοδο πριν από την ίδρυση, το 1964, δηλ. στη δεκαετία του 50 και τις αρχές της δεκαετίας του 60. Κατά την περίοδο αυτή, κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του 50 και μετά, οι φορείς της πόλης (δήμος, κόμματα, Επιτροπή Πόλης,  πολιτικοί, επιστημονικές Ενώσεις, σωματεία κ.ά) με πρωταγωνιστή τον τότε πρόεδρο του Εμπορικού και Εισαγωγικού Συλλόγου Πατρών  Ανδρέα Χ. Παπανδρέου, ασκούν έντονες πιέσεις στη κεντρική εξουσία για την ίδρυση του τρίτου Πανεπιστημίου της Χώρας στην Πάτρα. Την ίδια περίοδο, το τρίτο Πανεπιστήμιο διεκδικούσε και η πόλη των Ιωαννίνων. Καθ’ όλη αυτήν την περίοδο των διεκδικήσεων, από το Υπουργείο Συντονισμού και τον ΟΟΟΣΑ προχωρά η επεξεργασία του σχεδίου για τη ίδρυση του τρίτου πανεπιστημίου της χώρας. Στη διαμόρφωση του φιλοσοφικού προσανατολισμού, του ιδεότυπου του πανεπιστημίου Πατρών, πολύ σημαντικό ρόλο θα παίξει ένα επταήμερο συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τον Σεπτέμβριο του 1964, με πρωτοβουλία του αναπληρωτή Υπουργού Συντονισμού Ανδρέα Παπανδρέου. Στο συνέδριο αυτό, στο οποίο  θα συμμετάσχουν σημαντικές προσωπικότητες και από τον ΟΟΣΑ,  θα διατυπωθούν πολλές καινοτόμες ιδέες για τον αναπτυξιακό προσανατολισμό του νέου Πανεπιστημίου. 

Στη συνέχεια του λευκώματος παρουσιάζεται  η πρώτη περίοδος μετά την ίδρυση του πανεπιστημίου, το 1964, μέχρι το 1967 με την επιβολή της 7χρονης δικτατορίας. Για την περίοδο αυτή παρατίθενται στοιχεία για τις διορισμένες Διοικούσες Επιτροπές, τους πρώτους διδάσκοντες, τους πρώτους φοιτητές, τις κτιριακές υποδομές και την ίδρυση και ανάπτυξη των πρώτων Σχολών. Σημαντική συμβολή στην  ανασύνθεση της ιστορίας του πανεπιστημίου αυτής της περιόδου αποτελούν οι μαρτυρίες πρώτων φοιτητών, πρώτων καθηγητών αλλά και των τότε υπευθύνων διαφόρων υπηρεσιών του Ιδρύματος, όπως του π. Γενικού Γραμματέα, κ. Σπήλιου Παπαθανασόπουλουυ, του Διευθυντή των οικονομικών υπηρεσιών, κ. Σπύρου Γαλάνη και του Διευθυντή της τεχνικής υπηρεσίας, κ. Κωνσταντίνου Θεοδωρακόπουλου

Η περίοδος της επταετίας 1967-1974  αποτελεί μια ξεχωριστή ενότητα , στην οποία, εκτός από τη διοίκηση, τις υποδομές, τους διδάσκοντες και την ακ. ανάπτυξη, αφιερώνεται ξεχωριστό κεφάλαιο στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα της Πάτρας και σε μερικούς από τους πρωταγωνιστές του.

Οι επόμενες χρονικές τομές αφορούν στην πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο 1974-1982, την περίοδο 1982 μέχρι το νόμο Διαμαντοπούλου, το 1911, και η τελευταία από το 1911 μέχρι σήμερα. Για όλες αυτές τις περιόδους, υπάρχουν στοιχεία και πλούσιο φωτογραφικό υλικό που αφορά στη σχετική νομοθεσία, τις πρυτανικές αρχές, τους διδάσκοντες, του φοιτητές, τα κτίρια, τις Σχολές και τα Τμήματα. Η ανασύνθεση της ιστορίας των  περιόδων αυτών υποστηρίζεται και από μαρτυρίες π. πρυτάνεων, κοσμητόρων, διδασκόντων και φοιτητών.

Στην ενότητα που ακολουθεί παρουσιάζονται με πλούσιο φωτογραφικό υλικό όλες οι κεντρικές μονάδες του Ιδρύματος, όπως η Επιτροπή Ερευνών, το Γραφείο Διεθνών Σχέσεων, η κεντρική Βιβλιοθήκη, το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο, , το Μουσείο Επιστημών και Τεχνολογίας, το Μουσείο Παιδείας, το Υαλουργείο, το Μηχανουργείο, το Ζωολογικό και το Βοτανικό Μουσείο, η Φοιτητική Εστία, το Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών κ.ά.  Σε χωριστή ενότητα παρουσιάζονται τα Ερευνητικά Ινστιτούτα, όπως το ΙΤΥΕ, το ΕΙΧΗΜΥΘ, το ΙΝΒΙΣ και το Επιστημονικό Πάρκο.

Οι τελευταίες ενότητες, επίσης με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αφιερώνονται στα πειραματικά σχολεία και στις πλείστες πολιτιστικές δραστηριότητες, όπως η  Θεατρική Ομάδα, ο  Χορευτικός Όμιλος, τα Συμπόσια Ποίησης, ο  Ραδιοφωνικός Σταθμός, η πανεπιστημιακή χορωδία και ο Σταθμός Μέριμνας Ζώων.

Τέλος, μία ενότητα αφορά  στη σχέση του πανεπιστημίου με την πόλη. Σ' αυτήν παρατίθενται απόψεις  δημάρχων, εκπροσώπων της αγοράς και πανεπιστημιακών.  Μία άλλη ενότητα αφορά στην αξιολόγηση του πανεπιστημίου και, σε μία τελευταία,  παρατίθενται γνώμες για το πανεπιστήμιο Πατρών  π. Υπουργών Παιδείας.

Σε χωριστό παράρτημα, με μορφή πινάκων, παρατίθενται πληροφορίες για τις διοικήσεις του Ιδρύματος, την ανθρωπογεωγραφία του, τις Σχολές και τα Τμήματα, τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών και  τους χορηγούς.

Η επετειακή έκδοση του πανεπιστημίου, δια χειρός  του ιστορικού της εκπαίδευσης  ΣήφηΜπουζάκη, έγινε από τις εκδόσεις Π. Κούλης,  με χρηματοδότηση της Επιτροπής Ερευνών του Πανεπιστημίου Πατρών. Ο συγγραφέας εργάστηκε αφιλοκερδώς και παραχώρησε τα συγγραφικά του δικαιώματα στο Πανεπιστήμιο.