ΠΑΤΡΑ : Χωρίς λιμάνι για τη φιλοξενία ενός γεωτρύπανου-

Παράταση μέχρι το 2021 ζήτησε κι έλαβε η «ΕΛΠΕ Πατραϊκός Α.Ε.» προκειμένου να ολοκληρώσει την προετοιμασία της για τη διεξαγωγή της πρώτης ερευνητικής γεώτρησης στον Πατραϊκό κόλπο.

Τα αθηναϊκά ρεπορτάζ αναφέρουν ως μια από τις αιτίες της καθυστέρησης την έλειψη υποδομών στα λιμάνια της περιοχής. Για την ακρίβεια αναφέρθηκε ότι τόσο το λιμάνι της Πάτρας όσο και του Αστακού δεν είναι σε θέση να υποδεχθούν το γεωτρύπανο και να φιλοξενήσουν τον αναγκαίο για τις εργασίες εξοπλισμό.


Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Φαίνεται πως ναι, είναι. Πρώτα όμως να δούμε τι ακριβώς ζητάνε οι …πετρελαιάδες. Στην περίπτωση του λιμανιού της Πάτρας ζητούν μόνιμη νηοδόχο, προβλήτα έκτασης 10-15 στρεμμάτων, χώρους γραφείων, ακόμα και εστατόριο για το προσωπικό τους.
Είναι όμως σε θέση το λιμάνι της Πάτρας να καλύψει αυτές τις απαιτήσεις; Δεν είναι βέβαιο. Υπάρχει για παράδειγμα μεγάλο ερωτηματικό για το αν μπορεί το νέο λιμάνι να δεσμεύσει σε μόνιμη βάση μια νηοδόχο, δεν έχει και πολλές άλλωστε, ή αν μπορεί να θέσει στη διάθεση των ενοικιαστών τόσο μεγάλη χερσαία έκταση. Πάρα ταύτα οι υπηρεσίες του ΟΛΠ εργάζονται προκειμένου να προετοιμάσουν την οικονομική πρόταση που τους έχει ζητηθεί. Και ο Θεός βοηθός.
Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Να μην μπορείς να διεξάγεις μια γεώτρηση στον Πατραϊκό κόλπο επειδή δεν υπάρχει στην περιοχή λιμάνι κατάλληλο για να φιλοξενήσει τις σχετικές εργασίες. Να μένει πίσω η εξόρυξη των υδρογονανθράκων γι’ αυτό το λόγο. Κατά τα λοιπά η Πάτρα έχει νέο λιμάνι και βασίζεται σε αυτό για την ανάπτυξή της. Αρκεί να μην  του ζητηθεί κάτι παραπάνω από αυτό που ήδη κάνει, δηλαδή την εξυπηρέτηση της γραμμής Πάτρας-Ιταλίας.
Είμαστε πρωταθλητές σε καυγάδες για την ανάπλαση της παραλιακής ζώνης. Είμαστε λεβέντες στο να βάζουμε κούνιες, τραμπάλες και μονόζυγα. Τα πηγαίνουμε μια χαρά όταν πρόκειται για την υπογειοποίηση του τρένου. Και την ίδια στιγμή αδυνατούμε στο στοιχειώδες. Να κάνουνε το λιμάνι και κατ’ επέκταση την Πάτρα κέντρο των ερευνών για τις εξορύξεις στον Πατραϊκό κόλπο. Με όλα όσα αυτό, ενδεχομένως, να συνεπάγεται.
Γκρινιάζουμε και καλά κάνουμε για την οικονομική δυσπραγία και την αναπτυξιακή υστέρηση της Πάτρας. Και την ίδια στιγμή δυσκολευόμαστε να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας εμφανίζονται. Κι ακόμα χειρότερα, δυσκολευόμαστε να δούμε την Πάτρα σε σχέση με τη βιομηχανία των εξορύξεων, να συνδεθούμε μαζί της και να συνδέσουμε με αυτήν ένα μέρος της αναπτυξιακής μας πορείας.
Δεν έχω τίποτε εναντίον του καρναβαλιού, απεναντίας μάλιστα. Ωραίο είναι και καλά περνάμε. Αλλά αν πρόκειται να μιλήσουμε για την Πάτρα και την ανάπτυξή της, αλλού πρέπει να κοιτάξουμε και όχι στον αριθμό των αρμάτων που θα παρελάσουν. Διότι εκεί κάτω στην ακτή Δυμαίων, στο λιμάνι εννοώ βέβαια, καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα εντελώς μόνοι τους, ένα πρόβλημα που δεν φαίνεται να συγκινεί οποιονδήποτε άλλον στην πόλη.
Για να το τελείωνουμε: Η πόλη πρέπει πρώτα απ’ όλα να αλλάξει τη νοοτροπία της, τις προτεραιότητές της. Κι όσο καιρό δεν το κάνει, τα γεωτρύπανα θα πηγαίνουν αλλού, μαζί τους και οι σχετικές δουλειές.
 (πηγή Του Δημήτρη Αβραμίδη αοι την Γνώμη )